In ons leven beleven we allerlei hobbels op onze weg, de een wat minder leuk dan de andere.
Ziekte, dood, financiële problemen, ruzies, kinderen die niet lekker in hun vel zitten, ruzies met je partner… Allemaal komen één of meer van deze dingen op je pad. De één zit meteen in zak en as en de ander slaat zich moedig door de periode heen. Maar wat als we niet hoeven te vervallen in slachtofferschap of als we niet meer hoeven te vechten? Wat als we anders naar deze hobbels van het leven kunnen gaan kijken, waardoor het allemaal niet meer zwaar voelt, maar je deze hobbels ziet als uitnodiging, als avontuur?
Zelf heb ik aardig wat hobbels op mijn weg gekend en was dan ook heel goed geworden in zowel slachtofferschap als vechten. Ik gebruikte ze allebei, net zoals het uitkwam. Tot die ene dag…
Ik zie me nog zitten in de woonkamer van mijn moeder. Een vriendin van haar was op bezoek en al pratende stelde ze mij de belangrijkste vraag in mijn leven; Kies jij voor het leven? Ik moest daar even over nadenken, want wat hield dat eigenlijk in? Ik leefde toch al? Toch voelde ik dat dat niet is wat ze bedoelde. Ik voelde een warme gloed in mijn buik en een blijdschap diep van binnen. Mmm… Dat voelt wel fijn! Daar kan ik JA tegen zeggen! JA ik kies voor het leven.
Die warmte en joy in mijn buik noem ik mijn ziel en kan dan nu, in 2017, ook zeggen dat ik een bezield leven leef. Ook in mijn leven zijn er nog steeds hobbels, maar ik zie ze nu als uitnodiging om nog bewuster een diepe ademhaling te nemen en contact te maken met mijn ziel. Ik voel dat daar de waarheid ligt en ook de rust, kalmte, levensenergie en hele grote blijdschap!
Dagelijks maken we vele keuzes. Wat wordt de lunch vandaag, de rode trui of toch die blauwe… Dit soort keuzes zijn we gewend te maken met ons hoofd, onze mind. Wat zou er gebeuren als je die keuzes maakt met je ziel? Regelmatig sta ik ’s ochtends voor mijn kledingkast en vraag; “Ziel, wat doen we aan vandaag?” of vraag ik mezelf wat we gaan doen op dat moment. Ik kan van alles bedenken en luisteren naar mijn hoofd, maar dat is diegene die angst pompt, die drama maakt, ga ik daar dan naar luisteren? Of blijf ik bij dat fijne warme gevoel vol vertrouwen en liefde? Wat zou jij kiezen? Mijn hoofd roept nog steeds van alles, maar ik maak steeds de keuze om te luisteren naar mezelf, naar mijn ziel. Mijn hoofd wordt langzaam stiller en stiller…
Zo ben ik in de loop van de tijd hobbels op mijn weg gaan zien als avonturen en zijn deze hobbels veranderd in uitnodigingen om meer en meer in contact te komen met mezelf. De avonturen in mijn leven brengen mij blijdschap en vreugde, ook al is het onderwerp voor mijn hoofd vaak een groot drama vol angst. Door te kiezen voor blijdschap en de warmte en liefde van mijn ziel is het leven zoveel leuker en makkelijker geworden. JA IK KIES VOOR HET LEVEN!!!
